ในคืนงานเลี้ยงสุดหรู เราได้รับเชิญให้ไปร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วย พี่น้องสองคนที่เป็นเจ้าของงานนั้น ชื่อ เย่าซือ กับ เย่าเฉิน ทั้งสองคนเป็นคุณชายที่มีบริษัทส่งออกต่างประเทศมากมาย เราซึ่งเป็นลูกสาวของเพื่อนสนิทของพ่อแม่ของผู้ชายทั้งสองคนนั้น ตอนเด็ก ๆ เรามักจะเล่นด้วยกันเสมอ
หลายปีมานี้ทั้งสองคนพยายามที่จะจีบฉันด้วยสารพัดวิธี ทั้งส่งดอกไม้ ซื้อของแบรนเนมต่าง ๆ เครื่องประดับราคาแพงมากมายแต่เราก็ไม่สนใจเลยสักนิด ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากมีแฟนนะ แต่เราไม่ชอบสองคนนี้ต่างหาก พวกเขาชอบเข้ามาประจบประชิดตัวเราเกินไป เรารู้สึกอึดอัด
ท้องฟ้าเริ่มมืด งานที่ตอนแรกแนะนำและสังสรรค์กันเล็กน้อยเริ่มที่จะเข้าสู่ช่วงดึก คึกคักมากขึ้น โดยปล่อยให้หญิงสาวและชายได้ร่วมทำความรู้จักกัน เราเดินเข้ามาภายในงานที่จัดกันเฉพาะภายใน เราเดินเข้าไปภายในตัวบ้านก่อนจะพบกับห้องวีไอพีห้องหนึ่งที่เรามักจะมานั่งเล่นประจำ
เราเปิดเข้าไปก็เห็นกับทั้งสองคนที่กำลังนั่งดริงค์แนบเนื้อกับสาว ๆ สวย ๆ 4-5 คน เมื่อเย่าเฉินเห็นฉันเดินเข้ามาก็ยิ้มแย้มรับและไล่สาว ๆ ทั้งหมดนั้นออกไปจนหมด รวมถึง เย่าซือ เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเย่าเฉิน เขาเลยอยากขอโอกาสให้ฉันอยู่อวยพรวันเกิดให้เขาแค่คนเดียว
ตอนฉันฟังครั้งแรกก็ต้องส่ายหน้าไปมา แต่ก็เกรงใจเพราะที่ผ่านมานั้นเขาก็พยายามมาตลอดนี่เนอะ
“ในที่สุดนางฟ้าของผมก็มาถึงแล้ว ผมดีใจมากๆ ครับ” เย่าเฉินพูดก่อนจะเดินเข้ามาหาฉัน แล้วพาฉันไปนั่งที่นั่งข้าง ๆ เขา
“วันนี้วันเกิดของเย่าเฉินทั้งทีจะไม่มาได้ยังไง นี่เราเอาของขวัญมาให้ด้วยนะ”
เรายื่นของขวัญที่ถูกห่อมาด้วยโบว์สีแดงหรูหราให้เย่าเฉิน เย่าเฉินยิ้มรับกว้าง ๆ เมื่อได้รับของขวัญจากฉัน ก่อนจะพูดขึ้นมา
“ไหน ๆ ก็มาแล้วเรามาดื่มฉลองกันหน่อยไหม ถือว่าเป็นของขวัญอีกชิ้นให้ผมแล้วกันนะครับ”
เย่าเฉินพูดอย่างสุภาพจนฉันไม่ได้เอะใจเลยสักนิดนึง
“ได้แต่เราขอดื่มไม่มากนะ เราไม่อยากเมา พอดีเราขับรถมา”
“งั้นก็กินแค่พอจิบๆ ก็ได้”
เย่าเฉินพูดพร้อมกับยื่นแก้วที่ภายในมีน้ำสีอำพันใส่อยู่เล็กน้อย ทันทีน้ำสีอำพันไหลลงคอความแสบและขมนั้นก็ตีขึ้นมาทันที
“แค้ก แค้ก”
“เป็นอะไรมากไหม กินน้ำนี่ก่อนสิ”
เย่าเฉินยื่นน้ำแก้วหนึ่งมาให้ฉัน ฉันรับไว้ก่อนจะกระดกรวดเดียวหมดเลยทันที เมื่อเห็นแบบนั้นเย่าเฉินก็รินน้ำแก้วใหม่ให้แล้วส่งยื่นให้ฉันอีกทันทีที่เห็นฉันยังคงไออยู่ ฉันรับมาดื่มอีกรอบซักพักก็รู้สึกเวียนหัวอย่างบอกถูก เย่าเฉินเห็นแบบนั้นก็รีบดึงฉันเข้ามาให้นอนพักราบไปกับโซฟาขนาดใหญ่
“ ร เรารู้สึกแปลกๆ มันร้อนมากเลยเย่าเฉิน”
เขาเปรยตามองฉันที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าฉันส่งสายตาหยาดเยิ้มไปทางเขา
“ร้อนหรอเดี่ยวผมถอดให้ไหมครับ”
“อ๊า”
อาเฉินไม่ได้ตอบคำถามแต่กลับเอื้อมมือมาปลดเสื้อของฉันออก ฉันไม่มีแรงแม้แต่จะห้าม ทันทีที่นิ้วสัมผัสโดนเนินอกเล็กน้อย พลันความรู้สึกเหมืนอไฟฟ้าช๊อตแล่นเข้ามาตรงจุดที่โดนสัมผัสทันที ตอนนนี้เธออ่อนไหวมากแค่โดนแค่นั้นก็เหมือนจะรู้สึกเสร็จแล้ว
“อ้ะ อ้าเย่าเฉินเราร้อน อ อย่าโดนตัวเราสิ”
ฉันพยายามประคองสติอันน้อยนิดบอกกับเย่าเฉินที่กำลังปลดเสื้อของฉันลง เขาเปิดเสื้อออกจนหมดจนเห็นเสื้อในสีดำ เสื้อเดรสสีชมพูกองล่นลงมาจนถึงสะโพก
“สวยมากๆ เลยครับ สมแล้วกับที่รอคอยเวลานี้มานาน”
“พ พูดอะไรหนะเย่าเฉิน”
ตอนนี้ไม่มีความอายอยู่เลยถึงแม้เย่าเฉินจะพูดจาล่อแหลมและจ้องมองหน้าอกของฉันอย่างโจ่งแจ้ง แต่ฉันรู้สึกร้อนลุ่มทุกครั้งที่เขาไล้นิ้วมือไปมาบนตัวของฉัน และสายตาที่เหมือนจะกลืนกินฉันไปทั้งตัวแบบนั้นมันทำให้ฉันเสียววูบวาบในท้องไปมา
